Eros in Dortmund : Het verslag

Dortmund lijkt verder weg dan dat het is. Vanaf Utrecht ben je in twee uur in de stad in Westfahlen. Na een korte werkdag vertrok ik samen met Frans en Elly richting Dortmund om naar een concert van Eros Ramazzotti te gaan. Het was eind mei, maar toch bewolkt, regenbuien en nog geen 15 graden. Terwijl bij dit soort muziek en eind mei toch gewoon zon en een aangename temperatuur zou horen. We waren nogal vroeg in Dortmund en konden de weg naar de Westfahlenhalle makkelijk vinden. Het parkeerterrein rond de hal was nog bijna leeg. En ook de parkeerwachter die ons een kaartje verkocht voor slechts 4 euro verbaasde zich nogal over het feit dat wij er zo vroeg waren.

Op het terrein van de Westfahlenhalle is ook een metrostation naar downtown Dortmund en dus hebben wij de winkelstraat van Dortmund verkend. Café’s genoeg in Dortmund en dus begon ons namiddagje stadten met een espresso of cappuchino. Binnen, dat wel, niet op een terras. Het regende pijpenstelen. Toen het weer een beetje droog was zijn Frans en ik op zoek gegaan naar cd winkels. Maar in downtown Dortmund wordt kennelijk alle muziek online ‘gekocht’, want er was geen cd winkel te vinden. Elly had het wat dat betreft een stuk makkelijker, want gelijk naast het café dook zij gelijk de eerste de beste kledingwinkel in. Tien minuten later stond ze al weer buiten met een zwart truitje met witte motieven én… een wit truitje met in zwarte letters “Germany”. Elly maakt weinig vrienden vanaf 9 juni.




Over het WK gesproken. Waar je ook kijkt in Dortmund: Het WK komt er echt aan. Alles en iedereen verkoopt wel iets dat te maken heeft met de Weltmeisterschaft. Na een hapje eten in de stad vertrokken we weer met de metro richting de Westfahlenhalle. De deuren waren inmiddels open en ook hier viel op dat je niet in de rij hoeft te staan om naar binnen te komen, je jas op te hangen, bier te halen oid. Samen in combinatie met de lagere parkeertarieven voor de PKW is deze hal toch wel iets meer service gericht dan Ahoy’.

Om stipt acht uur was het dan zover. Inderdaad stipt acht uur. Even dacht ik: ja we zijn echt in Duitsland. Voor een 70% gevulde hal begon het concert van Eros Ramazzotti. De tribunes waren bijna helemaal vol, maar in de arena konden zeker nog wel 40% meer mensen. Het podium bestond uit een breed in grijstinten opgebouwde verhoging met voor de kijkers links de drummer, bas en slaggitarist en piano voor Eros en voor de kijkers rechts de twee toetsenisten, de twee backing vocals en de gitarist. Eros had heel het midden voor zijn rekening.

Het geluid was goed. Vergelijkbaar met Ahoy’. Helaas waren er geen beeldschermen waar het hele concert ook op te volgen was, maar werd soms de achterwand gebruikt om beelden van de camera’s op te laten zien. De achterwand was voor ons niet geheel zichtbaar, omdat er toch best wel een hoop boxen hingen.

Eros is ook een vrouwenartiest. Dat bleek wel uit de publieke belangstelling. Maar als ik naar de playlist van gisterenavond kijk dan is het eigenlijk wel een mannenartiest. Hij speelt zelf piano en gitaar en komt naar mijn mening het beste tot zijn recht en de up tempo songs. Eigenlijk zou Eros gewoon is een avond met een smalle bezetting in een kleine zaal moeten spelen en de focus nog iets meer op de rock n roll leggen.

Dat neemt niet weg dat juist ook de rustige nummers door een groot deel van het publiek erg werden gewaardeerd en dat de stem van Eros gisteren goed was. Hij kan de toonhoogtes zonder moeite goed vinden en maakte bijna al zijn noten goed af. Er zijn genoeg zangers die de microfoon bij lange uithalen gewoon weghalen en gaan schreeuwen (ik noem geen namen, maar hij coverde nogal wat Italiaanse nummers….). De sfeer kwam er goed in en ondanks het ultiem rustige middenstuk in het concert, waarin Eros alleen met gitaar twee nummers ten gehore bracht, wist Eros en zijn band iedereen van start tot finish bij zijn concert te houden.

Met eveneens Duitse precisie was het concert om half tien afgelopen. Het was tijd voor de toegiften. Dat was wel even slikken, want anderhalf uur; dat is niet veel. Zeker niet als je bedenkt dat hij ook maar twee nummers van zijn laatste cd had gedaan en dat vond ik toch wel vreemd. De gedachten, nog twee toegiften dan staan we om kwart voor tien buiten gaven mij even een gevoel van: jammer Eros.

Het liep anders. De vier toegiften kwamen op één na allemaal van zijn laatste album en rekten het concert met ruim een half uur op tot meer dan twee uur. En dat is dan wel weer erg netjes, want Eros is geen prater. Na een ‘Gutenabend’ en een paar keer ‘Danke’, is het toch wel op met de woordenschat van de Italiaan. En dus wordt er vol doorgespeeld.

Na een klein oponthoud op de parkeerplaats, reden we dan toch nog vlotjes Dortmund weer uit op de klanken van La Nostra Vita….