30 oktober 2008

Boem

Is het een keer raak in het dorp, ben ik weer in het buitenland.

Ik vraag me trouwens wel af wat de waarde is van dit bericht in de krant. De inwoners van de gemeenten zeggen niet zo heel veel. En zonder plaatje weet je al helemaal niet waar het was. Het was dus hier:

Grotere kaart weergeven

29 oktober 2008

(Gebrek aan) training

Ook deze week mag ik of moet ik - het is maar hoe je het bekijkt - weer twee dagen in Londen doorbrengen voor mijn werk. Dat betekent dat ik vanochtend heen ben gevlogen en morgenavond weer terug ga.

Dat betekent ook dat het lastig is om vanavond te trainen in Roosendaal. Maar gelukkig kon ik er afgelopen maandag wel bij zijn.

In het begin van de training voelde het niet zo goed. Het leek alsof ik langzaam ging en geen kracht kon zetten. Daarna gingen we over op het kortere werk. We deden veel 50 meters. En dat viel helemaal niet tegen. Het was de bedoeling om zo hard mogelijk te zwemmen, maar wel je tijd van de eeste 50 in de tweede en derde 50 meter vast te houden. Zo deden we een aantal series van drie en in alle op 1 serie na bleef mijn tijd constant.

Hierna hebben we nog een paar oefeningen met bal gedaan:

  • sprong halve draai onder fel pressen (fysieke tegenstand was toegestaan)
  • passing
  • 3 - 2 oefeningen met contra-aanval (goed om te zien dat dit steeds beter ging naarmate de oefening vorderde
  • en tot slot iedereen een 5 meter (tsja, die ging weer bagger, ik neem ze voorlopig zeker niet, dat laat ik graag aan anderen over)

Maar vanavond valt er weinig te zwemmen en dat is toch wel jammer. Maandagavond was ik best wel moe en hangerig, maar toch ben ik gegaan. Vanaf het moment dat je vingertoppen bij de eerste duik het water raken is alle moeheid en hangerigheid uit het lichaam. En dan voelt het weer zo goed om waterpolo te mogen spelen.

28 oktober 2008

Amy MacDonald in de Melkweg: A wish for something more

Vlak voor de vakantie in het Sauerland was het dan eindelijk zo ver. Amy MacDonald trad op in de Melkweg in Amsterdam. Lang geleden had ik gelukkig al kaartjes geregeld en nu konden we dan eindelijk gaan kijken. Samen met Ronald & Wendy gingen Vibeke & ik naar Amsterdam.

Onderweg naar Amsterdam ging alles goed. In Amsterdam was de Melkweg ook nog snel gevonden en met de abonnementen op zak, konden we op zoek naar een geschikte plek om wat te eten. Pizza eten is in de buurt van het Leidscheplein echt geen probleem, maar een lekker visgerecht was toch lastig te vinden. Dus werd het toch eten bij een Italiaan. Pizza, spaghetti en lasagne werden gekozen en verorberd. Een toetje en dan betalen:-)

En toen op naar de Melkweg. Het was al best wel vol toen we binnenkwamen. Het werd nog voller en zelfs redelijk achterin de zaal stonden we vrij dicht op elkaar. Geen enkel probleem overigens, want de sfeer was verder ok.

Het voorprogramma bestond uit een man (Jim Bianco) uit LA met een gitaar . Live klonk de stem een beetje als Joe Cocker en met alleen zijn gitaar leken zijn liedjes een beetje op die van Jack Johnson. Niet echt een opwarmertje. Biertje!

Amy liet vrij lang op zich wachten.... Zou ze weer echt te laat zijn? Amsterdam moet toch makkelijker te vinden zijn dan Landgraaf. Maar uiteindelijk kwam ze dan toch op. En ze maakte er een goed concert van. Naast elf van de twaalf nummers van haar album speelde ze ook nog drie nummers die ik niet kende en Dancing in the Dark van Bruce Springsteen, maar dan akoestisch en rustiger.

Natuurlijk ging de Melkweg bij ieder nummer los, helemaal bij This is the life, Mr Rock n Roll en Let's start a band. De hoogtepunten voor mij persoonlijk waren naast deze drie nummers Poison Prince, Barrowland Ballroom en de speciale versie van A wish for something more.

Een paar filmpjes:

Mr Rock n Roll



A wish for Something More



Poison Prince



Dancing in the dark



Let's start a band


Na ongeveer 90 minuten was het concert afgelopen. Dat is op zich wel snel, maar in die anderhalf uur zat wel heel veel energie, muziek en rock n roll.

Hierna kwamen we erachter dat ze ook iets grotere biertjes schenken in de Melkweg en bleven we daar nog wat langer hangen. We hebben nog gezellig staan kletsen over van alles en nog wat. Het laatste afzakkertje namen we op het Leidscheplein. Het leek wel een rookplein. Hoe kom je door de rook op alle aaneengesloten terrassen naar de rookvrije cafés?

Al met al een erg gave avond. Lekker gegeten, genoten van het concert, gezellig gekletst. Zeker iets om vaker te doen, Kortom: A wish for something more!

27 oktober 2008

Een weekje vakantie

Wat gaat een week vakantie toch snel.

De highlights:

  • negen dagen droog weer met veel zon
  • iedere dag heerlijk gegeten en geslapen in Schinkenwirt
  • wandelingen in de herfstgekleurde bossen van Olsberg, Bruchhausen, Willingen en Assinghausen
  • Inge tegen papa "harder. harder!!" roept op de zomerrodelbaan in Willingen
  • toch nog een cache gevonden
  • klaverjassen liep lekker, alleen tegen oom Cees is het lastig winnen
  • een klein hoopje kunstsneeuw bij de gondelbaan in Willingen en Inge heeft het alleen nog maar over skien met Emma!

De lowlights:
  • toch nog een dag met regen
  • twee caches niet gevonden
  • hardloopspullen ongebruikt mee terug
  • Kolonisten van Catan niet gespeeld

16 oktober 2008

Lauberhorn afdaling makkelijker

De Lauberhorn afdaling in Wengen is de langste afdaling in de wereldbeker voor de heren. Na twee en een halve minuut moest er nog even door een lastige S bocht geskied worden en nog een reuzensprong gemaakt worden voordat de skiërs onder het finish doek doorskieden.

Dat was zo.

Vanaf nu is het laatste bochtje van de Lauberhorn afdaling minder scherp en de sprong minder groot. Volgens de FIS is het te gevaarlijk. En dus is er 200.0000 Zwitserse Franken geinvesteerd om wat grond te verplaatsen en bomen te kappen.

Ik ben benieuwd hoe het eruit ziet. In januari weten we het, dan zijn de Lauberhornrennen weer.

De laatste keer?

Het gevecht duurt al drie jaar.

Wat begon met nierkanker, het werd daarna lymfklierkanker en nu zit het zo wat overal. Operaties, immunotherapie, bestralingen het heeft allemaal wel geholpen om het gevecht vol te houden, maar mijn tante heeft niet kunnen winnen.

Afgelopen maandag hebben mijn tante en oom in overleg met de artsen besloten de behandelingen te staken. Ze is nu thuis en krijgt veel hulp, niet alleen van mijn oom, maar ook van mijn neef die inmiddels over is gekomen uit Australië. Natuurlijk krijgt ze ook verzorging thuis en die maken er ook veel werk van.

Een vechtster en doorbijtster dat is ze zeker, maar dit gevecht gaat ze binnenkort toch verliezen.

Gisterenavond ben ik samen met Vibeke nog bij haar langs geweest. Misschien wel voor de laatste keer? Haar gezicht is nog steeds niet ontspannen: ze blijft vechten en wil het niet accepteren. Het verdriet en de verbitterdheid zijn groot. Terecht.

15 oktober 2008

Zeven, schande

Het commentaar van wielerfan en feitjesgoeroe Franz is duidelijk. Het zijn er al zeven. Ik volg het allemaal ook niet meer zo... sorry. Maar de lol is eraf.

7 renners op de 180 renners die in de Tour starten zijn al betrapt. Het schijnt dat dit nu echt alle renners zijn die betrapt zijn.

Nog een rondje in Lombardije en dan kan het peloton haar zondes overdenken. Een week daarop begint het skiseizoen gelukkig weer en het afgelopen weekend stond op teletekst: "Kramer snel op buitenijs." Sven is ook al weer bezig.

Skiën en schaatsen.... Laat de winter maar komen!

14 oktober 2008

Damink heeft het laatste woord

En dat klopte!

Jos van Hees schreef een uitgebreid verslag van Hieronymus 1 - SVH 2 van afgelopen zaterdag.

Nummer vijf en zes

Op 8 augustus was er al nieuws, maar inmiddels is wel duidelijk dat je niet alleen op Gerolsteiner Sprudel (de sponsor van de beide heren) een Tour kan fietsen.

Stefan Schumacher en Bernard Kohl zijn ook betrapt in de Tour de France. En volgens de NOS zou de hele ploeg van CSC (met ex EPO zonder Bjarne Riis aan het roer) ook verdacht zijn. Een bij die CSC ploeg reed 'toevallig' ook de Tourwinaar rond.

Gelukkig rijdt Lance Armstrong volgend jaar de Tour weer. Die is toch beter (en slimmer) dan de rest. En dan is de spanning er in ieder geval weer af.

13 oktober 2008

File

Vanochtend stond ik in een vliegtuig in de file. Het lijkt gek, maar het is echt zo.

Vliegen op Londen City Airport heeft zeker voordelen: dichtbij de klant, niet zo groot als Heatrow en Gatwik en vertrekken vanuit Rotterdam of Antwerpen is mogelijk. Vliegen op Londen City Airtport heeft ook nadelen. Het heeft slechts één baan en dus moet er al vroeg worden beslist of er een paar vliegtuigen landen of starten. Bovendien is het druk op het vliegvled en moet er dus krap gepland worden.

Vanochtend reden we een paar minuten te laat weg op Antwerpen Airport en misten we dus de normale slottijd. We moesten dus 6 minuten gewoon aan de grond blijven staan voordat we mochten opstijgen en aansluiten in de rij van vliegtuigen richting Londen City.

12 oktober 2008

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand....

De spiegel voor de badkamer was eindelijk binnen. En sinds vanochtend hangt hij dan ook op zijn plek.

Niet meer bukken bij het scheren, lenzen uit doen, wassen etcetera. Fijn!

Hieronymus 2 - De Treffers 3 : 7 - 9

Het was een avondje gepruts voor mij. We speelden als prutsers, inclusief ikzelf. Zeker als je twee enorme kansen niet goed inschiet en dus twee doelpunten laat liggen. Maar ook omdat ik me erg in het ootje liet nemen bij mijn persoonlijke fout tegen.

Balen, want dit potje hadden we echt wel kunnen winnen.


En verder liep het ook niet zo gesmeerd: De klok vertoonde kuren en de jurytafel kon dat niet snel oplossen. Dus speelden we een partje met handklokken.

En... de scheidsrechter van dienst floot (hopelijk) niet zijn sterkste wedstrijd. Ik vond het trouwens wel uitermate sympathiek dat hij de bal vroeg toen Kai een wegwerpgebaar maakte, naar de kant zwom om te wisselen ik netjes via het terugkomvak het water inzwom. Hij gaf Kai geen UMV en (met de tegenstander in balbezit) hadden we toch mooi gewisseld volgens de regels.

Gefloten in Breda

Zaterdagmiddag stond er een mooie wedstrijd voor mij ingepland: Een jongens tot 19 jaar wedstrijd tussen SBC 2000 en PSV.

SBC won haar eerste twee wedstrijden en PSV won tot gisteren haar enige wedstrijd ook. PSV is de grote vereniging in District V en heeft dan ook twee jeugd teams tot 19 jaar ingeschreven. Het eerste jeugdteam kwam dus op bezoek in Breda.

Het was goed te merken dat hier twee sterke teams speelden. Beide teams speelden 'volwassen' polo. Er waren geen echte zwakkere spelers bij en de truckendoos ging soms vol open. Voor mij een wedstrijd om dus erg goed op te letten.

Het is daarom ook zonde dat er slechts 1 scheidsrechter wordt aangewezen voor de jongens tot 19 jaar competitie, want een wedstrijd zoals gisteren, verdient eigenlijk gewoon twee scheidsrechters. Het niveau is hoog en de jongens stromen vaak door naar het eerste of tweede team van hun vereniging. Daar spelen ze later ook met twee scheidsrechters en daar kunnen ze dan nu al mooi aan wennen.

De wedstrijd zelf verliep drie parten erg spannend. Na de derde periode stond het 4 - 5. SBC speelde met lef. Niet te fysiek, wel slim. Soms ook weer net iets te slim. Wegzwemmen bij een vrije bal als je er het dichtste bij ligt om te nemen, mag niet. En als dit gebeurd, dan fluit ik er ook voor. Niet alleen de eerste keer, maar ook de tweede keer.

PSV speelt fysiek. En daarmee creëerden ze veel kansen, alleen ze misten er ook veel. Behalve in de laatste periode. Toen liepen ze weg en wonnen uiteindelijk afgetekend met 4 -10. Maar fysiek spelen kost ook overtredingen en persoonlijke fouten. Geslepen zijn ze wel, maar nog niet zo geslepen dat ik het niet zie.

Al met al ging de wedstrijd erg fijn en zat ik er goed in. Ik heb goed opgelet op de verbeterpunten van de vorige week. Jammer dat ik nu niet beoordeeld werd.

Wat me verder nog erg opviel is dat er op de tribune iemand zat die alleen maar naar mij riep dat ik op blauw 4 moest letten. Toen ik hem van de tribune liet vertrekken zei hij: maar ik werk hier. Natuurlijk maakt dat niet uit. Ook als staat de Prins van Oranje te schreeuwen zoals die man, vertrekken mag je sowieso.

Later toen ik klaar was bleek ook nog eens dat de man in kwestie zelf ook scheidsrechter is. Zonde.

09 oktober 2008

Stockholm

Als iemand mijn MP3 speler nog een keer vindt, ergens in Stockholm bij een schoonmaker die werkt op het Arlanda vliegveld van Stockholm en die bij hoog en laag beweert dat hij niets heeft gevonden bij stoel 10 F van de KLM Boeing 737 uit Amsterdam....

.... dan houdt ik mij van harte aanbevolen.

(kortom het gaat lekker.... erg lekker deze week... NOT)

08 oktober 2008

Winnaars!

De winnaars van het raften maken een echte Olympic smile winnaar foto:

Gemist

Het lijkt wel de week van de gemiste afspraken.

Het begon al maandagochtend. Gisterenavond loop ik weer iemand op een paar minuten na mis. En vandaag gaat het vrolijk verder. Blijk ik weer op een steenworp afstand iemand mis te lopen om samen een broodje te eten.

Ik ben benieuwd wat er dan morgen en overmorgen dus net niet gaat gebeuren.

07 oktober 2008

Raften

Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver. Het (verlate) zomeruitje van het bedrijf waar ik werk. De organisatie heb ik samen met een collega gedaan. Dat was best leuk en dat blijf ik ook zeker doen.

We hadden gereserveerd bij Dutch Water Dreams in Zoetermeer om met z'n allen te gaan raften. Buiten regende het en was het 12 graden, maar voor raften maakt dat dus echt niet uit. Nat wordt je toch wel.

Na een kopje koffie of thee mochten we ons allemaal in wetsuit hijsen. Schoentjes, jasje, zwemvest en helm aan geeft vervolgens dit resultaat.

Tijd voor actie!

Na een instructie van commando's in de raft werden we allemaal achter elkaar een stukje in het stromende water gegooid om te voelen hoe het zou zijn als je over boord zou vallen. Lekker fris was het water zeker.

Vervolgens begon het raften zelf en dat was heftig en mooi. De baan kent mooie stroomversnellingen en hoge golven. Bij ons sloeg gelukkig niemand overboord, maar sommige andere collega's hebben (een deel van) de baan zwemmend afgelgegd.




actiefoto's van de raft waar ik in zat

Na het raften hebben we nog lekker wat gegeten en wat gedronken. En dan nu maar weer nadenken over het uitje van volgend jaar....

De maandag training

Na een week zonder training had ik gisteren overdag wel erg de behoefte om weer te gaan zwemmen. Gisterenavond zakte het echter in: veel gedaan op kantoor en moe in mijn hoofd.

Gelukkig heb ik dan geleerd dat ik juist wel moet gaan zwemmen. Tot het moment dat ik het water in duik, denk ik altijd. Waarom ben ik nu hier in het zwembad? Maar op het moment dat ik de eerste slagen zwem, valt de vermoeidheid gelijk van je af. En dan is zwemmen toch weer zo fijn.

Gisterenavond was dat gevoel er wel heel erg. Ondanks dat de spieren in de rechterschouder nog last hadden van het raften de dag ervoor (log volgt), ging het sprinten wel goed. Sinds lange tijd had ik het gevoel dat ik echt weer snel kon zwemmen. Natuurlijk zijn de gasten van heren 1 sneller, maar mijn eigen tijden op de 25 meter waren 1 a 2 seconden sneller dan een paar weken geleden.

De plankjes bleven in de kast en het zwemmen was vooral veel kort werk. Verder hebben we midvoor-midachter geoefend en manmeer gedaan. Dat zijn de standaardoefeningen, want dat komt vaker voor. Manmeer liep verdedigend goed. De wisselwerking met doelman Cheng in de verdediging was goed. En aanvallend was de rechtsvoorpositie weer goed om uit te halen.

Het uurtje was dan ook zo voorbij. Jammer.

06 oktober 2008

Gefloten in Veldhoven

Afgelopen zaterdag mocht ik voor de tweede keer fluiten in District V. Ik wist al dat ik waarschijnlijk beoordeeld zou worden. En dat is dan ook gebeurd.

Beoordeeld worden dat klinkt vervelend, maar dat is het niet, vind ik. Van een goede beoordelaar kan je een hoop leren.

Het fluiten op zich ging goed. Er waren alleen een paar kleinere zaken, die de rapporteur niet goed vond gaan. We hebben het daar na de wedstrijd uitgebreid over gehad en dat is prettig. Ik heb een paar mooie leerpunten:

  • duidelijkere armbewegingen bij het aangeven van een persoonlijke fout
  • soms beter positie kiezen
  • niet meer fluiten bij einde periode
  • coaches die niet op formulier staan weer netjes op de tribune laten plaatsnemen
Zaterdag moet ik weer fluiten, dus dan kan ik daar gelijk mee aan de slag!

Bah

Wil je de week lekker goed beginnen, gaat de eerste afspraak al niet door.

Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat lopen deze week.

04 oktober 2008

Uit eten

Twee en een halve maand hebben we met z'n viertjes bij Joost en Olga gewoond. En dat was nog niet alles. Joost en Olga hebben ook heel veel geholpen met het klussen in het huis en alles wat daar voor nodig was.

Een bedankje kon natuurlijk niet uitblijven.

Gisterenavond was het dan zo ver. In een mooi en sfeervol restaurant, modern ingericht aan de rand van Bergen op Zoom hebben we met z'n viertjes heerlijk gegeten. Natuurlijk "was dat niet nodig"en "hoefde dat allemaal niet". Maar toen Joost en Olga eenmaal lekker zaten te eten, was het toch wel heel erg fijn, dat we dit aanboden.

03 oktober 2008

Liedjes om te onthouden: 3 oktober

Het is al weer 3 oktober.

Het is inderdaad al weer oktober en ondanks dat ik eerst dacht: wat een vreemd liedje van Blof. Lijkt het nu of het liedje ook bij mij op zijn plaats valt.



BLØF - Oktober


Oktober overvalt ons ieder jaar
We kijken naar elkaar, naar een overvolle zomer
En we zijn alweer veranderd
Maar het voelt niet meer vertrouwd
Nu we plotseling beseffen dat wij onszelf niet zijn
In oktober
Oktober is de wreedste maand oktober
Met de dingen die voorbij gaan maar wel ergens blijven hangen
Ze komen steeds weer bij ons terug
Ergens in oktober
Oktober overvalt ons ieder jaar
We blijven bij elkaar na een veel te korte zomer
En we zijn alweer veranderd, niet ten goede of ten kwade
Maar veranderd niettemin
In oktober
Oktober is de wreedste maand oktober
Met de dingen die voorbij gaan maar wel ergens blijven hangen
Ze komen steeds weer bij ons terug
En meestal in oktober
Meestal in oktober


Ik besef me maar al te goed dat er veel veranderd is in de overvolle zomer.

Natuurlijk zijn we verhuisd. Via een tussenstop in St Maartensdijk. Daar zijn we een paar maanden verwend. Achteraf waren daar hele fijne momenten, omdat je altijd welkom was. Op de meest onmogelijke tijden was alles geregeld. Opa en oma waren er altijd voor ons. Maar een paar maanden op elkaars lip is wel genoeg. Voor ons, maar ook voor opa en oma. Het was goed zo!

En in de overvolle zomer groeide Ylse op van baby van een paar weken tot een dreumes van een paar maanden. Ik heb een paar maanden het gevoel gehad, haar kwijt te zijn. Niet het contact te kunnen maken dat ik graag wilde. Sinds we in ons nieuwe huis woonden, ging dat snel beter. Ylse kreeg de rust die ze verdiende. Ik kon me beter met haar identificeren en het voelde allemaal beter.

Inge werd een grote meid. Veranderingen zijn voor haar allemaal toch goed gegaan. Logeren bij opa en oma, weg uit De Meern, nieuw kinderdagverblijf. En dat als je pas 3,5 jaar oud bent.

Weggaan uit De Meern. Daar had ik het op de een of andere manier toch wel moeilijk mee. Eigenlijk is best wel vreemd, want in de tijd dat afstand niet meer belangrijk is, was afstand nemen voor mij moeilijk. Maar nu, oktober, de vrienden uit De Meern zijn er nog. Ze komen steeds weer terug.

Ondertussen startte op mijn werk ook nog een intensief trainingstraject. Een traject met veel impact en waar ik met 100% voor ga.

Allemaal veranderingen die mij aan het denken hebben gezet. Waar sta ik nu? Wat vind ik belangrijk? Wat wel / wat niet?

En nu... een paar maanden later. Het ritme thuis is gevonden. De mensen en dingen die ik belangrijk vind, geef ik veel aandacht. Anderen zaken komen minder aan bod.

Het gezin is weer in ruste en we doen weer de dingen die we fijn vinden. Vibeke en ik komen ook tot rust. We vinden elkaar weer in huis. Tijd voor elkaar, dat is fijn. Het is tijd voor de toekomst!

02 oktober 2008

Bryan Adams in het Sportpaleis: Nog meer filmpjes


Have You Ever Really Loved A Woman



The Only Thing That Looks Good On Me



Op een klein stationnetje / Baby when you are gone



All for love



Lets make a night (to remember)



Heaven

Skip de training

FritZ was moe... te moe. Dat kwam waarschijnlijk door het concert een dag eerder.

Dus dit keer heb ik de training overgeslagen en ben lekker vroeg naar bed gegaan. Daar knapt een mensch van op.

01 oktober 2008

Bryan Adams in het Sportpaleis : Op een klein stationnetje

Gisteren ben ik samen met Wendy, Jeroen en Raymond bij Bryan Adams in het Sportpaleis in Antwerpen geweest.

Het leek ons wel leuk om van te voren nog wat te gaan eten in Antwerpen en dus vertrokken we op tijd uit De Meern / Oud Vossemeer. Helaas kon Raymond daar niet bij zijn. Dus stapten we met z'n drieën om kwart voor vijf uit bij het Sportpaleis. Parkeerplaats gevonden, vlak naast de hal en dat voor maar 5 euro (daar kan je bij Ahoy' al lang je auto niet meer voor kwijt).

Met de tram zijn we vervolgens naar het centrum gereden. Echt goed weer was het niet, dus van lekker door de stad lopen om dingen te bekijken is het niet gekomen. We kwamen na kort beraad uit bij de pizzeria. Na het hoognodige toiletbezoek hebben we er ook lekker en gezellig bijgepraat over de dingen die we nog niet wisten. Het bestellen ging nogal gek. We wilden best alvast wat drinken, dus wij bestelden. 'En dan?' vroeg de ober, nogal snel en opdringerig. 'En dan??!?!!?' keken wij elkaar verbaasd aan. Oh, u wilt weten welke pizza wij gaan eten. Ja, dat wisten we nog niet.... Uiteindelijk was het eten wel weer goed en lekker!

De tram bracht ons nu weer terug naar het Sportpaleis en we waren niet de enige. Het werd best wel druk in de tram, maar het paste allemaal nog wel net. Bij het Sportpaleis regende dat het goot. We wilden graag de jassen in de auto laten. En dus ondanks dat het maar een klein stukje was van de auto naar de ingang, waren we behoorlijk nat.

Eenmaal binnen in de hal hadden we Raymond snel gevonden en begon het wachten op het voorprogramma. De zaal stroomde al snel vol en ik vond het uitzonderlijk druk voor het voorprogramma. Black Daniel speelde 7 of 8 nummers. Ze leken veel op elkaar. En het was zeker niet muziek waar ik echt warm van werd. Gelukkig hadden de mannen van Black Daniel het zelf wel naar het zin, want een stonden er een bijna continu te springen.

Na het voorprogramma hebben we nog een drankje gehaald en het lukte Wendy en mij eigenlijk eenvoudig makkelijk om Jeroen en Raymond weer te bereiken. Opgestaan, plaatsje vergaan, zoals dat in Nederland veel vaker gebeurd was er hier niet echt bij.

Om 21:30 begon Bryan Adames en dat stopte niet meer tot kwart voor twaalf. Ruim twee uur en een kwartier speelde de Canadese rockster het Sportpaleis plat. Met een akoestische opneing op een klein podium midden in de Arena. Met vele grote hits die iedereen mee kon zingen. Met up tempo nummers waar je lekker mee mee kon bleren. Met juweeltjes van ballads, waarvan Bryan Adams de teksten live zo goed kan laten klinken. Met maar twee nummers van zijn nieuwe album.


Everything I do


Niet alleen Bryan vermaakte ons, maar ook zijn band en een gast zangeres. Zij mocht de plek van Melanie C innemen op het podium van het Sportpaleis voor het zingen van 'Baby when you are gone'. Dit duet heeft tenslotte ook een vrouwelijke stem nodig en dus mag er iemand uit het publiek meezingen. Een dame natuurlijk.

Bryan Adams koos er een uit en inmiddels weten alle andere 15.000 bezoekers van gisteren dat zij werkt op de een kinderdagverblijf en daar ook wel eens liedjes zingt met de kinderen. Toen Bryan Adams vroeg wat voor liedjes, kwam ze als voorbeeld met 'Op een klein stationnetje'. Dat wilde Bryan wel een keer horen en dus zong een vol Sportpaleis uit volle borst: 'Op een klein stationnetje mee met haar.

Daarna zong ze samen met Bryan Adams 'Baby when you're gone', waarbij ze verrassend goed startte met de eerste zin. En ze de tekst perfect uit haar hoofd kende. Leuk gedaan!

Dat stuk zat middenin het concert dat verder ook nergens inzakte. De verdeling van up tempo nummers met ballads was prima en Bryan zelf had gelukkig geen keelpijn, maar zong als de beste. Hij rende soms van de linkerhelft naar de rechterhelft van het podium en op die momenten kon Bryan ons soms heel goed zien en soms bijna niet (en wij hem natuurlijk ook).

Cloud nr 9


Maar liefst vier toegiften speelde Bryan nog en toen het licht in de zaal na de vierde toegift niet snel aanging hoopte ik stiekem nog op die vijfde toegift. Maar helaas, die kwam niet meer.

A night to remember



Straight from the heart


Het podium en de zaal werden vervolgens in recordtempo afgebroken, want vandaag staat Bryan al weer in Ahoy'. Aangezien we rustig relaxed naar huis wilden dronken we nog wat en was het even na twaalf uur voordat we bij de auto waren. De logistiek om weg te komen bij het Sportpaleis liet echter nog wel te wensen over en dus duurde het nog wel even voordat we het parkeerterrein af waren.

Al met al was het een super concert en was het erg gezellig! Dit is zeker voor herhaling vatbaar!
Filmpjes : Zonnetje007