Oranje

FritZ is had niet zo veel met Oranje. FritZ heeft meer met clubteams dan met nationale teams.

Maar... het onderbuikgevoel veranderd. Sinds er weer een bondscoach aan het roer staat die nuchter naar de wereld kijkt, heeft FritZ in ieder geval weer vertrouwen in Oranje. Er staan spelers in Oranje die er vol voor willen gaan. Er staat een staf die er vol voor wil gaan. En er staat een team in het veld; een team dat ook realistisch speelt.

En dus zat FritZ gisterenavond toch voor de tv om te kijken naar een soort oefenwedstrijd, maar dan op het WK. En ik heb me toch goed vermaakt. Dat kwam met name door een man bij Oranje: Khalid Boulahrouz. Verdediger van Oranje. Verdedigen zoals hij doet is mooi. Op de bal, fair, effectief. Khalid is weer top! FritZ genoot ook van Teves. Een wonderbaarlijk goede aanvaller van Argentinie. Snel, behendig, stijvol. FritZ snapt heel goed dat Teves wel in de basis staat en Julio Ricardo Cruz niet.

Natuurlijk willen we wereldkampioen worden. En als zelfs mijn moeder al zegt dat ze de halve finale gaan halen, dan wordt het gevaarlijk. Want mijn moeder is nooit optimistisch over Oranje. FritZ heeft niet het idee dat we het beste voetbal spelen op dit WK. En dus verwacht ik niet dat we wereldkampioen kunnen worden. De volgende wedstrijd is tegen Portugal. Die spelen ook beter dan Oranje. Normaal gesproken is dat het einde van het WK voor Oranje. Aan de andere kant: FritZ heeft het gevoel dat het met Van Basten allemaal wel goed komt. Waarom? Geen idee. Vertrouwen is het wellicht.