Ziekenhuis

Tot en met 30 juni van dit jaar bestaat het ziekenhuis in Kitzbuhel nog. Op 1 juli wordt het ziekenhuis gesloten. 150 medewerkers staan wellicht op straat.

Dat lijkt erg dramatisch, maar het valt eigenlijk nog best wel mee. Als ik in Going een been breek op de skipiste, dan weet de piloot van traumahelicopter bijna niet te kiezen uit de ziekenhuizen in de buurt: Kufstein, St. Johann of Kitzbuhel.

Ooit, jaren geleden, toen FritZ 'Der Chef' en die Sekretarin nog niet tot de einhemischen behoorden en FritZ de pistes in Söll nog oveilig maakte met Hans - ja toen - scheurde Dimpf voor de tweede keer haar kniebanden. Ze was net hersteld van de eerste scheur (van haar kniebankden). Dimpf was (en is ?????) de vriendin van Hans. Hans was een waagals. Samen logeerden ze ook bij Mutti. Dimpf skiede mee, maar de Keat piste in Söll werd haar fataal. Ze botste met een andere skier. Pats, Boem, Pijn. En daar gingen we met z'n 3-en naar het ziekenhuis in Kufstein. Toen nog een echt 'ouderwets' ziekenhuis met lange en hoge gangen. Samen onderweg in een net te kleine Japanner om de skies fatsoenlijk in te vervoeren. Een geirriteerde Hans. die liever was blijven skien - het ging tenslotte net zo lekker die dag-, een licht geirriteerde en pijlijk lachende Dimpf en FritZ op de achterband. De witte pistes van de Hohe Salve achter zich latend.

Inmiddels is de lange sleeplift op de Keat piste in Söll al weer jaren vervangen door een moderne 'Kuppelbare 4er Sessel'. Maar toch gaat mijn gedachten iedere keer als ik in die lift zit en iedere keer dat ik de Keat piste in HochSöll ski nog even terug aan die ochtend in 1992... of was het nou 1993?

Hoe zou het nu toch met Hans en Dimpf zijn?