Liefde is....

's Ochtends om even voor negen uur de parkeerplaats oprijden. Het vriest licht. De zon probeert langzaam zijn nek uit te steken boven de Astberg.

Skischoenen in de bindingen.. klik, klik. Het poortje gaaat open. Door de schaduw van de noordkant van de Astberg brengt de lift mijomhoog. Ik hoor alleen het het tjiplen van een mus en het gezoem van de kabel van de lift. tsjou-ketsjou-ketsjou-kesoukt onder paaltje vijf van de Astbernbahn door.

Nu gaan we echt naar boven. De wind wordt wat warmer. Lichte fohn.
Het klinkt als een mooie lentedag, 140 cm sneeuw. Net iets boven het vriespunt, zodat de eerst cm van de sneeuw net iets zacht is, maar de onderlaag nog hard bevroren.

Ik maak de schnallen van mijn skischoenen nu echt vast. Langzaam , maar steeds snelller maak ik vaart. De sneeuw onder de ski's beweegt sneller. Ik ski onder de Sonnenlift door.

Brede piste, lange bochten. Even over 9 uur. er zijn nog weinig mensen. Ruimte genoeg. Ik snij de eerste bocht aan. Mij nieuwe Fischer ski's remmen niet, maar versnellen. Als een mes snijden ze door de zachte boter, door de zachte bovenste centimeter sneeuw. Als een leeuw bijten ze zich vast in de laag eronder. De scherpe kanten bijten in de sneeuw. De sneeuw geeft niet mee, maar duwt de ski's naar beneden. Mijn ski's versnellen. Op naar de volgende bocht. Opnieuw hetzelfde tafereeel. Steeds sneller en makkelijker gaan de bochten.Met een diepe kreet van ontlading rem ik bij het dalstation van de Sonnenlieft.

140 cm sneeuw! roep ik YES! Nog een Sonnenlift.