Het voorprogramma...

Gisteren was in Ahoy' het voorprogramma voor komende vrijdag in het Gelredome. In ieder geval, zo zag ik het.

We stonden erg ver vooraan en dus zagen we heel erg veel erg goed. Dat was een pluspunt. Het concert begon erg rustig met een barokmedley. Vervolgens kwam Kid Creole & the coconuts om een paar van zijn niet hits te spelen. Kid Creole doet me denken aan de vader van een collega van mij, zie foto. De originele Coconuts zijn in ieder geval ingeruild voor een jongere en strakkere versie. Ahoy' swingt!

Verder mocht ook Macy Gray voor de pauze haar kunstje doen. Echt fijn was dit niet. Bij het laatste liedje leek het wel of ze ziek was (of te diep in het glaasje had gekeken). Macy Gray an haar twee backing vocals vielen mij tegen.

Verder was er een violist uit Hongarije: Roby Lakatos. Hij speelde goed, maar is geen performer. Hij kreeg het publiek niet echt los en dat was jammer.

John Miles speelde Smooth van Carlos Santana. Gitaatwerk was wel ok, maar dit nummer mag wel met iets meer flair gezongen worden. En John Miles deed dat niet, jammer.

Na de pauze was het in ieder geval iets beter. John Miles viel weer tegen met Music. Hij zat twee keer erg uit de maat met inzetten en hij zou toch moeten weten hoe je dit nummer speelt.

Maar het begon beter te worden. Di-rect was goed. Tim zong eigenlijk heel erg goed en iedereen ging los toen het even iets sneller en harder ging in het nummer Rollercoaster. Verder speelde Di-rect nog twee ballads. Het klonk erg goed, maar het dak ging er op zo'n manier niet af.

De afsluiting was voor Donna Summer. Dat was goed, beter, best. Donna laat Ahoy' wel swingen en haar stem vult het hele sportpaleis. Vier nummers speelde ze en eigenlijk was het samenzang met alle artiesten ook voor Donna Summer een extra nummer.

Al met al een redelijk tot goede editie van NOTP dit jaar. Als voorprogramma wel te pruimen.