Vasthouden en loslaten

Een verhuizing brengt een hoop veranderingen met zich mee.

Niet alleen moet ik veel dingen regelen. Van zaken in en rond het huis tot aan de kinderopvang en school voor Inge en Ylse.

Maar verhuizen betekent ook dat je (een deel van) je sociale netwerk in je oude woonplaats achterlaat en in je nieuwe woonplaats weer een nieuw netwerk gaat opbouwen.

Voor het merendeel van het netwerk is dit ook niet zo een groot probleem. Mensen komen en gaan in je leven en nu ben ik een keer degene die gaat. Je zal zien dat je een groot deel van die mensen nooit meer ziet of hoort. Een enkeling kom je ooit nog ergens tegen. En een paar hou je altijd in het vizier. Tegenwoordig is dat met allerlei vrienden- en relatiesites al een stuk eenvoudiger dan een paar jaar geleden.

Maar om een klein deel van de mensen om me heen vind ik het toch wel erg vervelend dat ik het netwerk verlaat. Met die mensen heb ik veel gedeeld de afgelopen jaren en hebben veel voor mij betekent. April zal de maand worden van 'de laatste dit' en 'de laatste dat'. Tot nu toe heb ik me dat nog niet voldoende gerealiseerd. Het afgelopen weekend haalde de werkelijkheid mij keihard in. Natuurlijk wist ik in mijn achterhoofd wel dat de verhuizing dichtbij gekomen is, maar dit aspect had ik wel mooi in een linkerachterkamertje van mijn hersens laten liggen.

Dus was het een gek weekend met veel emoties, twijfel, gedachten, ideeën, frustraties, oplossingen.

Veranderingen zijn leuk, maar er zitten altijd minder leuke elementen aan zo'n verandering. Dit is er ééntje van.

De komende weken zullen nog wel redelijk lastige momenten hebben. Maar zullen ook in het teken staan van relaties vasthouden en andere loslaten. De goede dus vasthouden en de andere loslaten.