Gefloten in Terneuzen

Al weer anderhalve week geleden was ik voor de tweede keer dit seizoen op bezoek in Terneuzen om te fluiten. Helaas heb ik tot op heden nog geen tijd gehad en gevonden om daar iets over te schrijven, maar dat maak ik nu graag goed.

Op papier waren dit twee mooie wedstrijden om te fluiten. Jongens tot 19 jaar en dameswedstrijd op het hoogste niveau in het district.

Tijdens de jongenswedstrijd heb ik voor het eerst dit seizoen iemand een uitsluiting zonder vervanging moeten geven. Hij gaf een kopstoot aan een tegenstander en dat mag niet. Verder gebeurde er weinig opmerkelijks. Ik floot scherp en het liep lekker.

De dameswedstrijd was samen met een collega scheidsrechter en ook dit keer werd ik weer beoordeeld. Tijdens de wedstrijd wisselden de bezoekende ploeg tot twee keer toe van keepster. Dat wil zeggen dat eerst de veldspeelster met nummer 10 de keepster werd; en dus nummer 1 kreeg. Een periode later wisselden de veldspeelster met nummer 12 met de keepster. Kortom in de laatste periode speelde de speelster die begon met nummer 10 met nummer 12. Dat is compleet legaal en op het wedstrijdformulier is dat ook prima aan te geven. Tijdens de cursus die je krijgt om het formulier in te vullen, leer je ook hoe dit werkt.

Nou wilde het geval dat de speelster die aan het begin van de wedstrijd met nummer 10 begon al twee persoonlijke fouten had gekregen voordat ze keepster werd. Vervolgens gaf mijn collega in de laatste periode opnieuw een persoonlijke fout aan de speelster met nummer 10.

De tafel zwaaide met de rode vlag, ten teken dat de speelster met nummer 10 drie persoonlijke fouten had en dus niet meer verder aan de wedstrijd deel mocht nemen. Dat was niet correct, want die speelster speelde in de laatste periode immers met nummer 12. De speelster die nu een persoonlijke fout kreeg, had nog geen enkele persoonlijke fout.

Ik leg het spel stil en probeer de jurytafel en mijn collega uit te leggen dat deze speelster dus gewoon verder mag spelen na haar 20 seconden uitsluiting ide bij een persoonlijke fout horen. Dat heeft wel heel wat moeite gekost. Maar uiteindelijk is dat gelukt.

Dit was natuurlijk ook het grote onderwerp van de beoordeling. De beoordelaar en ik zaten in ieder geval hierover niet op dezelfde lijn. Opmerkelijk is het wel, want ik heb al zo vaak meegemaakt de bij een team met weinig reserves meerdere spelers een periode de keepersrol vervullen.

De andere punten waren wel goed. En dus gaan we vrolijk door met fluiten!