Ik zag gisterenavond een klein deel van de huldiging van onze vaderlandse Olympia-gangers in het altijd gezellige Zwolle. Toen moest ik weer terugdenken aan de avond daarvoor. De sluiting van de spelen: Mart Smeets en Evert ten Napel verzorgde het commentaar. Mart deed schaatsen en Cafe Torino in de stad Turijn zelf. Evert deed deze spelen natuurlijk weer veel ski-onderdelen vanuit Sestriere en omgeving. Tijdens de sluitingsceremonie bleek duidelijk dat Mart en Evert twee compleet andere spelen hadden meegemaakt. Mart klaagde over weinig tot geen beleving bij de inwoners van Turijn. Evert kwam uit een winters decor, waar alles in de dorpjes draaide om dat evenement: de spelen.
"Passion lives here" was de slogan van Torino 2006. Maar de passie voor de spelen was bij de gewone inwoner van Turijn niet te bekennen. Dat is een nadeel als de spelen in een groot gebied worden gehouden.
Ook over vier jaar is het weer zo ver. De spelen komen dan naar Vancouver. Leuke stad, dat zeker. Maar het klimaat kan je vergelijken met dat van Amsterdam. Geen spelen in de sneeuw dus in Vancouver. Voor de ski-onderdelen mogen we weer de bergen in. Naar Whistler Mountain. Dat ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van Vancouver. En niet zoals Evert en Mart beweerden afgelopen zondag "in de rocky mountains"; "dan ben je al weer bijna bij Calgary". Dat is zeker niet zo. Whistler ligt in de bergen aan de kust. Maar, ook in 2010 is dus weer sprake van gedeelde spelen.
Als de passie en de beleving weer terug moet komen in de winterspelen, dan is het aan het IOC om te kiezen voor een plaats die zelf ook met sneeuw bedekt is. Waar je in ieder geval ook iets aan lanflaufen / biathlon kan doen. Neem een voorbeeld aan de mooiste winterspelen tot nu toe: Lillehammer 1994.
