29 september 2011

Geocaches 29 september 2011: #1144 tm #1146

# 1144: Den Bommelse Gors

Nadat ik eerst een paar uur thuis had gewerkt, reed ik daarna in alle rust naar kantoor in Capelle aan den IJssel. Geen files, geen mist, geen openstaande bruggen en uiteindelijk maar een enkele geocache.

De koeien vonden het maar erg interessant wat ik hier kwam doen. Ik kwam natuurlijk niet om hen te melken, maar om een schatje te vinden. Die zat netjes verstopt.

# 1145: Mooi Hoeksche Waard 3

Op de terugweg uit kantoor naar huis moest ik sowieso nog in Numansdorp langs om een nieuwe (gebruikte) fiest voor mijn dochter op te halen. En dus was ik al op tijd de A29 af te gaan om een stukje binnendoor te rijden. Ik zou wel zien of ik uiteindelijk bij drie of vier caches zou blijven steken.

Uiteindelijk werd het er slechts één en wel deze. Nadat ik dacht dat ik het kokertje ongezien had kunnen loggen, werd ik op de terugweg aangesproken door de bewoner van het huis naast de molen.

De oude man - 88 jaar bleek later - vroeg me of ik het had gevonden. Kennelijk was hij dus op de hoogte van de cache. Natuurlijk had ik hem gevonden (zo moeilijk was de cache niet). De lieve man vroeg hoe lang de cache er nog zou zitten. En nadat ik hem had vertelt dat ik dat niet wist, begon een leuk en mooi gesprek over geocachen.

De man vond het toch maar erg mooi en heeft vol bewondering op mijn Oregon 450 gekeken en met eigen ogen gezien dat we op 7 meter van de cache stonden met een afwijking van 3 meter.

Ruim 15 minuten later kon ik dan toch terug naar mijn auto. Een cache en vooral een mooie ervaring rijker.

# 1146: Hellegatsplaten: DE BONUS

Nadat ik de nieuwe fiets voor Inge had opgehaald in Numansdorp, ben ik binnendoor (dus via de parallelbaan) weer richting Goeree - Overflakkee gereden. Hier lag nl. nog een cache die ik ook nog niet had gevonden en die al langere tijd opgelost klaar lag.

De weg naar de cache was makkelijk en het vinden van deze grote cache nog veel makkelijker. Veel belangrijker waren de andere caches in de Hellegatsplaten serie die mij al op veel mooie plekjes heeft laten komen.

Geocaches 28 september 2011: #1142 en #1143

# 1142: Onrust boven Den Bommel

Het was mooi weer. Niet gewoon mooi weer, maar heel mooi weer. Mijn reis van huis naar werk was midden op de dag en dus kon ik de lunchpauze ook gebruiken om even van het zonnetje te genieten bij deze cache.

Het uitzicht is heerlijk hier en dat kan je ook goed zien op de foto. Het loggen in het zonnetje was zeker geen straf.


# 1143: KUNST?TUNNEL ZUIDZIJDE

Nadat ik de cache "Onrust boven Den Bommel" gevonden had, kwam ik ook nog langs dit grappige tunneltje.

Hier was het spotten van de cache kinderspel, zeker omdat er zo midden op de dag geen fieters door het tunneltje reden.

Ik verbaasde mij nog wel over alle loslopende kippen in de akker aan de overkant. Zo veel ruimte hebben maar weinig kippen in Nederland


Geocaches 27 september 2011: #1137 tm #1141

# 1137: Bathse Brug

Het rondje geocachen van deze avond begon bij de Bathse Brug.
Deze cache stond al heel de zomer op ons verlanglijstje, maar omdat het niet vroeg genoeg dondker werd, sloegen we hem steeds over. Ook nu was het nog steeds niet helemaal donker. Gelukkig had Jeroen een nieuwe super goede zaklamp bij zich. Hierdoor konden we de reflector van de cache locatie al vrij snel spotten. De cachelocatie konden we vrij gemakkelijk bereiken en dus konden we onza naam op ons logrolletje schrijven.

Juist tijdens de schemering is het lichtspel hier inderdaad geweldig. Polders waar langzaam wat mist ontstaat, de water dat oranje en rood spiegelt van de ondergaande zon en in de verte alle lampjes van de haven van Antwerpen.

# 1138: Golfbaan Reymerswaal

Het avondje cachen met Arjan en Jeroen vervolgden we na de Bathse Brug bij de golfbaan. Het was inmiddels al redelijk donker en de golfbaan lag er verlaten bij. De cache ook en dat was nou net de bedoeling, want daardoor konden we hem makkelijk tevoorschijn toveren en loggen.

# 1139: Ode aan de DT-fout

De aanrijroute vanaf de golfbaan Reijmerswaal naar de "Ode aan de DT fout" was eigenlijk net zo leuk als het vinden van de cache zelf.

Een klein verlaten weggetje vanaf Bath, via de golfbaan eindigt gewoon op de grote brede weg om BASF in de haven van Antwerpen heen.

Nou is het doel om veel schrijffouten in de log van de cache te maken.

Zau dath lukkuh? Wwelligt well, maar ik weedt het nied seker.

Een paar weken geleden hadden we in dit gebied de Belgische politie al een uitgelegd , hoe het geocachen nou in zijn werk gaat. Dit keer hadden we geen bezoek en konden we met de zaklampen de cache makkelijk vinden tussen alle bomen en planten.

# 1140: De Brabantse Wal 6 - zoek de overeenkomst

Na ons kleine uitstapje in Belgie om de "Ode aan de DT fout" te vinden, gingen we weer terug naar Nederland. We gingen verder op de Brabantse Wal.

Jeroen wilde ons met zijn topo kaartje eerst nog dwars over een akker sturen met de auto. Gelukkig was met een paar honderd meter omrijden, de cachelocatie ook op een normale manier te bereiken.

Op de cache locatie was het verder niet moeilijk om de cache te vinden. De coordinaten bleken precies te kloppen.

# 1141: Verborgen Groen 6: De Sleutel naar de Schat

De laatste cache van ons rondje was in Woensdrecht. Deze hadden we allemaal nog niet gevonden. Via een mooi bospaadje konden we de cache goed bereiken. Er was een uil goed te horen, maar we konden hem helaas niet spotten. De cache wel, en de logrol bevat nu ook onze namen.

23 september 2011

Fatsoen

De afgelopen dagen vonden de algemene beschouwingen plaats over de plannen van het kabinet Rutte voor 2012.

Gisterenavond werden alle moties in stemming gebracht. Dat duurde welgeteld nog geen tien minuten voor ruim twintig moties. Slechts een enkele motie haalde het. Welke? Ik zou het ook niet meer weten.

Wat iedereen natuurlijk wel onthouden heeft zijn "bedrijfspoedel" en "doe effe nornaal man". Natuurlijk zijn het twee uitspraken van Geert Wilders. Wie anders?

Rond om die twee uitspraken vallen mij twee zaken op. Geert Wilders speelt een andere troefkaart dan voorheen. Vroeger speelde Wilders altijd een extern troefkaart om de agenda en de media mee te vullen. Islam, 911, moskeeen, Turkije, buitenlanders in het algemeen, Henk en Ingrid in het bijzonder, het kwam allemaal wel een keer naar voren. Altijd wist hij daarmee het debat te beheersen en de media te vullen. Dit keer speelde Wilders geen externe troefkaart, maar de interne troefkaart. Persoonlijke aanvallen op collega parlementariers beheersten het debat meer dan ooit. Waar Wilders vroeger wel een enkele persoonlijke aanval op (met name) Cohen had, werd dit nu het hoofdbestanddeel van het debat. Er werd weliswaar nog geseind met islam, Turkije en Griekenland, maar de echtetroefkaart van Wilders was een interne troefkaart.

Natuurlijk won Geert Wlders ook hiermee weer het rondje klaverjassen aan de stamkroeg van de interruptiemicrofoon. En aangezien de competitie nog niet afgelopen is, moet iedereen Wilders gewoon mee laten doen met het volgende rondje.

Een ander aspect is het taalgebruik op zich. De taal van de straat, zoals dit dan wordt genoemd mag van mij best in de tweede kamer tercht komen. Het parlement is tenslotte een afspiegeling van de bevolking. Aan de andere kant is het parlement een instituut dat het voorbeeld geeft over hoe wij in dit land met elkaar om willen gaan. Zeker in een tijd waarin via de media debatten live in breedbeeld 24 uur per dag via politiek 24 bij alle Nederlanders in de huiskamer kan worden gevolgd en kranten in gedrukte vorm en via hun websites elk detail van het debat tot in den treuren uitvergroten, is de invloed vann parlementariërs op de bevolking levensgroot.

De vraag is natuurlijk niet wat Cohen, Rutte, Pechtold, Sap en Van der Staaij van Wilders zijn persoonlijke aanvallen en de voorbeeldfunctie van de parlementariërs vinden. Dat is wel duidelijk. Belangrijker is nog of de kiezer dit nog accepteert. Wat zou u er zelf van vinden als u steeds met populaire retoriek persoonlijk zou worden aangevallen. Als het tijdens vergaderingen op uw werk niet meer gaat over de inhoud van het werk en het functioneren van u of uw collega's op het werk, maar dat zonder aanzien des persoon door uw baas of collega's zwart wordt gemaakt terwijl u, vanuit uw persoonlijke overtuiging, gewoon prima uw werk doet. Het wordt nog erger als de borrelpraat met gewaardeerde vrienden en familie opeens niet meer gaat over Ajax en Feyenoord en de scheidsrechter, maar dat uw vrienden u opeens compleet door het slijk halen omdat u noe toevallig voor een andere club bent of helemaal niet van voetbal houdt.

Waar ligt de grens van de normen en waarden van de kiezer?

PS:
Zou de heer Koperslager al denken al een come back in de politiek arena?