De trouwe lezer van mijn blog vraagt zich af: Opniuew in Oosterhout? Ja dus. Vandaag dus weer in Oosterhout.
Eigenlijk zou ik maar een wedstrijd fluiten: meisjes tot en met 17 jaar. Maar omdat eenc ollega niet op kwam dagen heb ik ook de dameswedstrijd erna gefloten.
Beide wedstrijden waren niet erg spannend, maar het fluiten ging wel weer lekker. Kortom: met een goed gevoel reed ik weer naar huis.
Hij heeft al een lintje, maar speelde nog nooit voor Oranje.
Daar komt nu waarschijnlijk verandering in. Sidney Ponson gaat spelen voor het Nederlands honkbal team op de World Baseball Classic.
Hij heeft ook nog geen club voor 2009 en pinstripes staan hem best goed, vorig jaar in het tenue van de Yankees. Dus waarom niet in pinstripes in 2009?
Met dit soort foto's krijg ik echt de kriebels om op wintersport te gaan.
De foto's zijn afgelopen zondag genomen in Going bij de Sonnenlift.
We gaan bijna op wintersport en op een aantal plaatsen was mijn wintersport uitrusting wel aan vervanging toe. Dus heb ik mijn vandaag bij mijn huisleverancier Pionier Sport maar even als een man met een gat in zijn hand gedragen.
Naast een nieuwe goede zonnebril die goed aansluit heb ik ook een helm aangeschaft. De snelheden lopen soms aardig op op de piste. Ook al is een val zeldzaam, als ik val dan is het wel hard. Een helm is dus zeker niet verkeerd.
Tijdens de korte wintersport vorig jaar met Pasen merkte ik ook dat de Technica skischoenen niet meer als gegoten zaten. Eigenlijk waren ze altijd al smal voor mijn voeten, maar ze zaten altijd goed. Tot de laatste jaren mijn voeten waarschijnlijk iets breder zijn geworden en de schoenen eigenlijk niet meer goed zaten.
Nu zijn die mooie feloranje schoenen vervangen door het topmodel van Nordica. Onder het motto: het mag wat kosten en dan heb je ook wat. Zit als gegoten en is goed stijf. Hiermee kan ik de Fischer ski's weer perfect besturen.
Zaterdagmiddag had ik mij al staan uitsloven en een appeltaart gebakken. Zondag was dan echt de dag dat we - Ylse en ik - ons verjaardagsfeestje gaven.
Opa's en oma's waren er al vroeg. Eigenlijk gewoon alle familie. Vrienden druppelden wat later binnen.
Taart met 1 kaarsje voor Ylse om uit te blazen, heel veel cadeautjes voor Ylse, die Inge maar al te graag voor haar uitpakte, gezellig kletsen met iedereen, veel lachen. Echt verjaardag dus.
 |
| Ylse 1 - Freek 35 |
Na het fluiten in Terneuzen was ik daar nog niet klaar. Ik moest er met mijn team ook nog spelen.
We stonden met 11 man klaar en dat is ongekend voor een uitwedstrijd. We begonnen fel, maar we (lees: Fabian) mistte scherpte en schoot 4 x naast en/of over. Toch kwamen we nog op voorsprong. Zelf scoorde ik de tweede goal, een achterwaartse worp vanaf de midvoor. Dat voelt altijd goed.
Minder voelde het toen ik de strafworp veroorzaakte die de 2 - 2 zou hebben betekend. Jurre stopte de eerste, maar vervolgens kreeg De Bruinvis weer een strafworp. Die ging er wel in.
Aan het begin van de vierde periode stonden we met 5 - 3 voor. Als we de eerste scoren, dan winnen we, zei onze aanvoerder Rob. Maar we scoorden de eerste niet. De Bruinvis kwam langszij (6 - 6) en nam zelfs de leiding (7 - 6). Toch kwamen we alsnog gelijk (7 - &). Het laatst schot met minder dan een seconde te spelen van onze keeper Cheng, ging vanuit onze eigen 5 meter erg in de richting van het doel van De Bruinvis, maar hun keeper kon de bal nog net aantikken en dus ging het schot rakelings over.
De eerste twee wedstrijden van 2009 waren gelijk twee mooie wedstrijden. De eerste wedstrijd was een heren jeugd < 19 jaar wedstrijd. Voor de tweede keer dit seizoen floot ik de gedoodverfde kampioen PSV nu tegen de subtoppers van De Schelde. De Schelde kon twee periodes lang bijblijven, maar werd daarna toch aan de kant gezet.
De trucjes van de geslepen jonge PSV'ers kon ik redelijk goed doorzien. Daarmee konden ze het verschil niet maken ten opzichte van De Schelde. Dat lukte wel door heel goed en zuiver van afstand te schieten.
Beide teams konden en wilden poloën en dan is het een lekker begin van 2009 als scheidsrechter.
De tweede wedstrijd was mijn eerste wedstrijd in District V met twee scheidsrechters. En dan ook maar gelijk hoog: Dames 1ste klasse. En dan ook maar gelijk beoordeeld.
Het liep goed: durven fluiten en streng zijn werd door deze beoordelaar gewaardeerd en dat was fijn. Hij gaf ook nog veel tips én sprak zijn vertrouwen uit voor de toekomst. Fijn!
Met Kaiserwetter won de Zwitser Didier Defago vandaag de Hahnenkammrennen in Kitzbühel. Defago won vorige week ook al de Lauberhorn afdaling in Wengen.
Hoe snel het op Der Streif gaat kan je zien op deze video. Hans Knauss voormalig wedstrijdskier laat zien hoe het gaat.
Armin Bittner, analyticus bij het ZDF, was van de week trouwens glashelder over de val van Albrecht: fout van de skier.
Gisteren won Klaus Kröll de Super G al in Kitzbühel. Hij werd vandaag derde op de afdeling, net na Michael Walchhofer die tweede werd.
Morgen volgt de slalom: ouderwets weer op de Ganslerhang!
Na de val van de Amerikaan Scott MacCartney vorig jaar op Der Streif in Kitzbühel, werd de laatste sprong voor de finish al afgevlakt. Hiermee moest de laatste sprong veiliger worden.
Gisteren tijdens de training giing het helaas weer mis. De Zwitser Daniel Albrecht verloor de controle over zijn skies. Hij had zijn lichaamsgewicht te veel naar achteren, Maakte een halve salto achterover en kwam hard, erg hard neer op de sneeuw. Na een behandeling van 20 minuten op de puiste werd hij met de helicopter naar het zieknhuis van St. Johaan vervoerd. Daar is hij in coma gebracht. Hij ligt inmiddels met een hersenbloeding en een gekneusde long in het ziekenhuis van Innsbruck.
Vorig jaar had MacCartney geluk. Hij is weer helemaal opgeknapt. Hij doet al weer volop mee in de wereldbeker. De hersenbeschadiging van Albrecht lijkt groter. De tijd moet leren of hij weer helemaal gaat opknappen.
Samen met Ylse vanochtend al cadeautjes uitgepakt op bed, kaarten gelezen en al gebak gekocht. En dan is het echte feest pas zondag...
Vandaag gaat het dan gebeuren. De eerste president van de Verenigde Staten die niet bruin hoeft te worden onder de zonnebank wordt beëdigd.
Zondagavond kwam ik al zappend uit bij het concert ter viering van inauguratie van Barack Obama.
Naast optredens van Bruce Springsteen, U2 en anderen hield Barack Obama ook een korte toespraak. Het was de eerste keer dat ik hem in een toespraak echt zag spreken.
Deze geweldige spreker, kan wel praten, dat is zeker. Hij weet goed, rustig en duidelijk te praten. De juiste accenten te zetten door hard en zacht te praten. En, hij weet het gevoel bij mensen te raken, de mensen aan te spreken op wie ze zijn. Clichés genoeg: "bills on the kitchen table" niveau.
Toen Obama klaar was met zijn speech dacht ik: Goed gedaan, maar wat heeft hij nou eigenlijk gezegd? Weinig tot niets, peptalk van een trainer van een jeugdelftal. Wel een hele goede peptalk, dat wel.
Maar vanaf vandaag geldt ook voor Obama: geen woorden, maar daden!
Het was wel schrikken toen Vibeke mij zaterdag belde en huilend vertelde dat ze van achteren was aangereden.
Gelukkig was Vibeke alleen heel erg geschrokken en mankeerde haar niets. De bestuurster van de Matiz die achterop onze auto knalde brak haar sleutelbeen.
Vibeke wilde van de Postweg linksaf slaan richting de Kadijk. Ze moest wachten vanweg al het tegemoetkomende verkeer. Een achteropkomende bestuurster zag dit te laat en reed onze stilstaande auto aan.
Het is niet de eerste keer dat een ongeval plaatsvindt op deze locatie. In het verleden zijn hier al diverse kop/staartaanrijdingen geweest. Drie jaar geleden kwam op dezelfde plaats een jonge vrouw om het leven. De provincie heeft later de berm gedeeltelijk verhard zodat auto's elkaar kunnen passeren. Blijkbaar is dit niet afdoende, gezien de ongevallen die met enige regelmaat op deze t-splitsing plaatsvinden.
De twee auto's zijn weggesleept. En inmiddels staat onze auto als het goed is bij het schadeherstelbedrijf.
Schaatsen in plaats van verjaardag vieren op zondag was eigenlijk een alternatief.
Naast Lola was ook oma Olga op 8 januari jarig en dit zouden we afgelopen zondag dan ook vieren. Maar op haar verjaardag lag oma gestrekt op bed met blauwe plekken over heel haar lichaam.
Gelukkig maar.
Want het had veel slechter af kunnen lopen die week toen ze ruim drie meter achterover naar beneden viel door een niet gezekerd gat in de vloer van De Meestoof.
Hieperderpiep.... Hoera!
Uiteindelijk zong Inge het hele liedje mee en was ze door Wendy ook uit beeld gezet om een foto kunnen nemen van het uitblazen van de kaarsjes door Lola. Niet dat dat echt heilp, want met 9 jaar dan blaas je gewoon sneller de kaarjes uit dan je moeder een foto kan nemen.
Dat was slechts een klein momentje van de erg gezellige middag die we afgelopen zaterdag in De Meern mochten beleven.
Lola werd afgelopen donderdag 9 jaar en dat mocht gevierd worden.Een sportmiddag en genoeg gebak, snackjes, koffie, thee, bie, wijn, fris en veel lieve mensen. Inge en Ylse vermaakten zich prima met alle vriendjes en vriendinnetjes in de gymzaal. En ook met zachte ballen konden de 'volwassenen' prima ballen.
Gisterenochtend reed ik iets na de ochtendspits van huis naar Den Bosch. En dus zag ik dat onze ijsbaan al voor een groot deel onder water stond. Zonde!
Gisteren overdag en vandaag werd het vast alleen maar erger. Vanaf 30 december tot afgelopen zondag 11 januari konden we schaatsen O(13 dagen!) op ons mooie baantje in Oud Vossemeer. Inge gaat inmiddels als een speer. Samen met haar vriendinnen van Kids en Co is ze lekker aan het proberen of ze de opvolgster van Paulien van Deutekom gaat worden. Koek en zopie loopt zo goed dat mijn buurvrouw Miranda haar favoriete drankje zondag niet meer kon bestellen.
Min 5 en zon is zooooo veel mooier dan plus 5 en regen......
De eerste zakenreis voor 2009 gaat zo beginnen. Manchester is de bestemming. Sommige dingen veranderen niet in het nieuwe jaar.
De start van 2009 was erg fijn tot nu toe.
In 2009 heb ik geen vuurwerk afgestoken, maar des te meer genoten van wat de buurt hier had ingekocht en afstak. Ik had eigenlijk nog wel een plannetje om op Oudjaarsdag nog vuurwerk te kopen. Het was Inge die daar een stokje voor stak. Ik schatte haar nl. in voor een uurtje of maximaal twee uurtjes schaatsen, maar Inge reed de hele middag rond op haar krabbetjes samen met vriendinnen Nikki en Ivana. (foto's volgen)
Ook op nieuwjaarsdag en vandaag zijn we weer op de schaatsbaan geweest. De contributie van 1 euro 50 voor Inge en 2 euro 50 voor mij per jaar hebben we er dus al lang en breed weer uit. Een dagkaartje op de ijsbaan kost immers 1 euro 50.
Tussendoor heb ik ook nog het nodige gewerkt. Gisteren had ik sowieso geen vrij, maar ook verder is het best wel heel erg druk. Hoezo kredietcrises?!?!
