Olympics 2008
Over minder dan twee weken beginnen de Olympics. En dan moet het voor veel sporters gebeuren. Hier hebben vele van hen bijna vier jaar naartoe geleefd.
De Olympics is voor vele sporters het hoogste sportieve podium. Maar dat hoge sportieve podium trekt niet alleen sporters aan, maar ook politici. Dat was al zo in de tijd van Hitler en dat is nu nog zo.
De belangen van de Spelen zijn zo groot dat iedere regering er wel een standpunt en dus een politieke agenda op na houdt. En als de Spelen in Sidney, Lillehammer of Turijn zijn, dan is het meedoen ook in de politiek belangrijker dan het winnen.
Dit keer zijn de Olympics echter in China. In Beijing vindt het grootste deel van de sporten plaatst, maar de paardensportes moeten bijvoorbeeld naar Hong Kong. Nu China dus op de sportagenda staat, staat China ook op de politieke agenda. En nu lijkt het erop dat winnen voor de politiek, opeens belangrijker is dan meedoen.
Iedere politicus heeft wel een mening over China. Dat is logisch. Maar ook bijna iedere politicus heeft ook een mening over de Spelen in China. Veel politici hangen toekomstige ontwikkelingen met of zonder China af van de gebeurtenissen tijdens de Spelen.
Ik vind dat nogal kortzichtig. De Spelen duren slechts twee weken. De tijd ervoor en erna is veel langer. De politiek kan zich beter op een langere termijn van ontwikkelingen concentreren. De Olympics vormen daarin slechts een momentopname. Boycot van de openingsceremonie of andere ludieke acties zeggen meer over de politicus in kwestie dan over China.
Persoonlijk heb ik niet veel met China als land. Eigenlijk helemaal niets. Maar dat weerhoudt mij niet om straks te juichen voor de (Nederlandse) sporters die hier na vier jaar hun topprestatie gaan neerzetten.
1 opmerking:
Sport en politiek op globale schal kun je niet los zien van elkaar. De sport heeft de politiek nodig (voor faciliteiten, voor veiligheid) en de politiek heeft de sport nodig: brood en spelen, propaganda, goede sier.
China is een land met een verwerpelijk politiek systeem. De eigen bevolking wordt onderdrukt. In het Chinese buitenlandse beleid is uitsluitend ruimte voor Chinees eigenbelang.
Er is alle reden om juist nu aan de Chinese machthebbers duidelijk te maken dat we een probleem hebben met de Chinese bezetting van Tibet.
Maar dat ga ik niet doen. Ik ga me sowieso weinig met de Olympische Spelen bezighouden. Die beginnen op 15 augustus, en laat dat nou precies de eerste dag van mijn vakantie zijn! Gelukkig blijf ik een beetje verschoond van dat opgeklopte gedoe over paardrijden, gewichtheffen, kanovaren, pistoolschieten, schermen en snelwandelen. En wat voor onzinsporten ze nog meer organiseren.
De sporthiërachie is duidelijk: 1.voetbal, 2. wielrennen en 3. schaatsen.
Het WK Voetbal (en ook het EK) is véél interessanter dan de OS. Dat geldt ook voor wat betreft het wielrennen, waar de ploegenwedstrijd Tour oneindig veel leuker is dan de wegwedstrijd met landenploegen. En schaatsen, dat doen ze niet in Beijing.
De OS is een mediaspektakel. De tv, de schrijvende pers, maakt het groter dan het is. Laten wij bloggers ons daar niet toe verlagen.
Een reactie posten