Liedjes om te onthouden: 3 oktober

Het is al weer 3 oktober.

Het is inderdaad al weer oktober en ondanks dat ik eerst dacht: wat een vreemd liedje van Blof. Lijkt het nu of het liedje ook bij mij op zijn plaats valt.



BLØF - Oktober

Oktober overvalt ons ieder jaar
We kijken naar elkaar, naar een overvolle zomer
En we zijn alweer veranderd
Maar het voelt niet meer vertrouwd
Nu we plotseling beseffen dat wij onszelf niet zijn
In oktober
Oktober is de wreedste maand oktober
Met de dingen die voorbij gaan maar wel ergens blijven hangen
Ze komen steeds weer bij ons terug
Ergens in oktober
Oktober overvalt ons ieder jaar
We blijven bij elkaar na een veel te korte zomer
En we zijn alweer veranderd, niet ten goede of ten kwade
Maar veranderd niettemin
In oktober
Oktober is de wreedste maand oktober
Met de dingen die voorbij gaan maar wel ergens blijven hangen
Ze komen steeds weer bij ons terug
En meestal in oktober
Meestal in oktober

Ik besef me maar al te goed dat er veel veranderd is in de overvolle zomer.

Natuurlijk zijn we verhuisd. Via een tussenstop in St Maartensdijk. Daar zijn we een paar maanden verwend. Achteraf waren daar hele fijne momenten, omdat je altijd welkom was. Op de meest onmogelijke tijden was alles geregeld. Opa en oma waren er altijd voor ons. Maar een paar maanden op elkaars lip is wel genoeg. Voor ons, maar ook voor opa en oma. Het was goed zo!

En in de overvolle zomer groeide Ylse op van baby van een paar weken tot een dreumes van een paar maanden. Ik heb een paar maanden het gevoel gehad, haar kwijt te zijn. Niet het contact te kunnen maken dat ik graag wilde. Sinds we in ons nieuwe huis woonden, ging dat snel beter. Ylse kreeg de rust die ze verdiende. Ik kon me beter met haar identificeren en het voelde allemaal beter.

Inge werd een grote meid. Veranderingen zijn voor haar allemaal toch goed gegaan. Logeren bij opa en oma, weg uit De Meern, nieuw kinderdagverblijf. En dat als je pas 3,5 jaar oud bent.

Weggaan uit De Meern. Daar had ik het op de een of andere manier toch wel moeilijk mee. Eigenlijk is best wel vreemd, want in de tijd dat afstand niet meer belangrijk is, was afstand nemen voor mij moeilijk. Maar nu, oktober, de vrienden uit De Meern zijn er nog. Ze komen steeds weer terug.

Ondertussen startte op mijn werk ook nog een intensief trainingstraject. Een traject met veel impact en waar ik met 100% voor ga.

Allemaal veranderingen die mij aan het denken hebben gezet. Waar sta ik nu? Wat vind ik belangrijk? Wat wel / wat niet?

En nu... een paar maanden later. Het ritme thuis is gevonden. De mensen en dingen die ik belangrijk vind, geef ik veel aandacht. Anderen zaken komen minder aan bod.

Het gezin is weer in ruste en we doen weer de dingen die we fijn vinden. Vibeke en ik komen ook tot rust. We vinden elkaar weer in huis. Tijd voor elkaar, dat is fijn. Het is tijd voor de toekomst!