Balanceren

Ooit riep ik iets op dit blog over verantwoordelijkheid.

Net zoals ik dat nu weer noem.

Regeren is geven én nemen. Niet alleen geven en zeker niet alleen nemen. Het is de kunst van combineren. Het is de kunst om én je vrienden ministers én je kiezers tevreden te houden.

Regeren is een kunst. Een kunst die het CDA tot in de finesses beheerste en nog steeds kan. Het is een kwaliteit van de partijen van de "oude politiek" PvdA en VVD. Maar het is, zo is van de week gebleken, tot een kwaliteit die niet iedere partij in de tweede kamer beheerst.

(Oh, voordat iedereen mij hierop aanvalt. De PVV maakt dan formeel geen deel uit van de regering, maar op deze punten van de begroting had deze partij toch wel degelijk een gedoogovereenkomest.)

En als je dan, als aanhangsel van, niet losmakelijk verbonden met, zo'n gedoogaccoord tekent, dan..... Ja, wat dan.

Daar lijkt de PVV zelf nog het meeste mee in haar maag te zitten. Allerlei korte termijn gedachten over de reactie van Wilders afgelopen zaterdag, het niet beleggen van een fractieberaad gisteren gieren door mijn hoofd. Maar daar gaat het dus niet om.

Waar het wel om gaat is om het ter elfder ure weglopen uit een constructieve bijeenkomst, die, gezien de aard en complexiteit al meerdere weken voortduurt. Een bijeenkomst waar partijen die regeren op ieder punt de kunst verstaan tussen compromis en achterban. Maar ook partijen die realiseren dat in zo'n proces op een gegeven moment keuzes gemaakt worden, niet alleen over de inhoud maar ook over het proces tot het komen van compromis op alle punten.

Onafhankelijk van de inhoud (liberaal, sociaal, communistisch of conservatief) is de kunst van het regeren, constructief te blijven balanceren op het koord. Als je niet wil of kan balanceren dan val je eraf. De PVV bewees afgelopen weekend niet te willen balanceren.

Zeven weken balanceren, zeven weken op allerlei punten inhoudelijk een compromis sluiten. En dan op 5 voor 12 als nog van het koord springen, zodanig dat het touw zo uit balans is dat ook VVD en CDA van het touw moeten springen. Dan blijf je zitten, dan moet je nog veel leren om te mogen regeren en om verantwoordelijkheid te nemen.