Huttentocht vakantie

Ik weet eigenlijk niet eens meer wanneer we precies besloten om een huttentocht te gaan maken. Het was een besluit in fases en in zoektochten.

Er leefde al wel langer het idee om een paar dagen achter elkaar te gaan wandelen tijdens de zomervakantie. Eerst was het idee om dat te doen ergens in het middelgebergte, van hotel naar hotel of van pension naar pension. Natuurlijk luxe met bagage-service. Arrangementen zijn er genoeg. In de Eifel, Ardennen, aan de Moesel in de Taunes, in het Sauerland of ook verder weg in de Harz, het Fichtelgebirge of bijvoorbeeld de Vogezen.

En dus begon de lange zoektocht, langs wandelpaden in bijna al die streken. Maar steeds vielen ze af: te lang. Ylse is pas zes, die loopt nog geen 18 km, 23 km of 25 km per dag. Ook Inge niet trouwens, maar die kan nog wel wat verder dan Ylse.

Daarna begon dus de alternatieve zoektocht. In welke gebieden kan je dan zelf zo'n wandeltocht samenstellen, incl.bagage-service. Dan wordt de spoeling dun, erg dun. Die gebieden zijn duidelijk niet ingesteld op wandeltochten van gezinnen met kinderen. Het zijn er te weinig die het doen kennelijk.

Dus zaten we een tijdje in dubio. Zullen we het dan maar een jaartje uitstellen of nog verder zoeken. Tot we opeens, uit een oude Op Pad iets vonden over de Salzburger Almenweg. Een mooie wandeltocht door het Salzburger Land, maar opnieuw met lange, te lange etappes. Alleen hier konden we bij vele etappes ook in het midden stoppen, omdat er ergens een berghut middenin de etappe was waar je kon slapen.

Dat was het onderzoeken wel waard. En dat deden we: er waren eigenlijk maar twee stukken waar het goed lopen was met Ylse en Inge, maar beide opties hadden nog steeds als nadeel dat er zo veel geklommen moest worden de eerste dag om op hoogte te komen. Maar wat als we nou eens de looprichting omdraaien, dan kunnen we de eerste dag met de gondel naar 1700 meter hoogte.

Ja! Dat was het, dat leek allemaal wel te kunnen. Dus keken we alles nog een keer goed na en nog een keer en ja: dit moest het worden.

En dan begint het regelen: er is veel wat we nog niet hebben, maar nu wel: lichte poncho's, lichte lakenzakken , een sneldrogende afritsbroek, een sneldrogend wandel t-shirt en voor de warmte een goede fleece en een goede jas. Ook had Vibeke nog een nieuwe rugzak nodig.
Veel basiszaken zijn goed te regelen bij Perry Sport, voor volwassenen en als je goed op de aanbiedingen let, kan je voor een appel en een ei op de praktisch eerste rang zitten. Maar die vlieger gaat lang niet altijd op. Voor de kinderen is het lastig: dan helpt zelfs Bever niet als fysieke winkel, maar ben je aangewezen op de webshop. Dat gaat op zich goed, maar je moet erg goed opletten. Het staat lang niet altijd duidelijk aangegeven van welke stof iets gemaakt is. En als je zoals wij iets sneldrogend zoekt dan is dat best wel lastig.

Naast al het geregel van fysieke spullen begint dan ook de voorbereiding ter plaatse. Hutten reserveren, hotel ter overbrugging regelen en nog een leuk vakantie adres voor na de huttentocht.
Dat laatste was een makkie: van woensdag tot zondag anderhalve week later: Ueberhaupt koa problem (oftewel geen probleem)
Hotel regelen voor als we aankomen: dat kan tres chique erg duur, maar een beetje zoeken levert veel op. Ook hier geen enkel probleem.

Maar .... je voelt het al aankomen... dan de hutjes. Dat was wat lastiger. We hadden de tijd niet echt mee om te regelen. Midden in de winter. Dus bellen met de hut: kansloos, of na drie keer doorverbinden toch in de voice mail belanden. Dat schoot niet op.

Dan maar een email sturen. En dat ging erg makkelijk. Drie van de vier hutjes reageerden binnen een paar dagen. Maar die laatste hut, de derde van de vier op onze tocht: onbereikbaar. Na nog een keer bellen had ik dan eindelijk contact. Binnen een minuut was het gesprek al weer voorbij. Kunnen we dan en dan overnachten? "Joa, passt schoah" oftewel dat komt goed. Mijn ervaringen met "passt schoah" zijn over het algemeen vrij goed. De tijd zal het leren.